آقای مـטּ!
مولای مـטּ!
از قـدیــم گفتہ انــב :
" خلایـــق هــرچہ لایــق"
پــر بے راه نگـفـتہ انــد.
اقرار میکنیم هنوز لیاقت حضور درمحضرشمارا پیدانکرده ایم کہ اگرغیر از
این بود هم اینڪ درزمان ظهور و درحضورشما به سرمے بردیم.
"از ماست ڪہ برماست"
آری، ما مستحق بلاے غیبتیم؛
سزاوار چنیـטּ سرنوشتے هستیم؛
تــورا نخواســتــہ ایم؛
بہ بے امامے "عادت " ڪرده ایم؛
هنــوز باورماטּ نــشــده
┘◄ "تا نیایے گره از ڪار بشر وا نــشــود "
+ آ ه